(تصاویر) یک گورستان هسته‌ای را از نزدیک ببینید!
تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۰۷۴۸۱
در زمان جنگ، نیاز به نزدیک شدن به سطح آب یک نقطه ضعف بزرگ برای زیردریایی‌های دیزل-الکتریک است که باید هر چند روز یک بار این کار انجام دهند. از این رو، یک شکارچی زیردریایی صبور فقط باید منتظر بماند تا...
به گزارش خبرآنلاین، نیروی دریایی آمریکا به ساخت زیردریایی‌های هسته‌ای برای حضور بدون محدودیت در اقیانوس‌های جهان افتخار می‌کند! در حال حاضر، تمام زیردریایی‌های نیروی دریایی آمریکا از انرژی هسته‌ای نیرو می‌گیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با این وجود، زمانی که یک زیردریایی هسته‌ای بازنشسته می‌شود، راکتور آن باید به جایی برود، و سایت هنفورد (Hanford Site)، یک تاسیسات فدرال در شرق ایالت واشنگتن، این مکان محسوب می‌شود.
امروزه، بیش از ۱۳۰ محفظه بتنی حاوی سطوح خطرناک از تشعشع در "ترنچ ۹۴" (Trench ۹۴) ذخیره شده اند و تعداد بیشتری نیز طی چد دهه آینده به آن‌ها ملحق خواهند شد.
نیروی دریایی آمریکا نخستین زیردریایی هسته‌ای خود به نام یو اس اس ناتیلوس را در سال ۱۹۵۴ به خدمت گرفت. نیروی هسته‌ای از دو جهت زیردریایی‌ها را متحول کرد: نخست، یک زیردریایی که از انرژی هسته‌ای نیرو می‌گیرد، برد نامحدود دارد. این به زیردریایی اجازه می‌دهد بدون در نظر گرفتن محدودیت سوخت، به سمت هر نقطه‌ای در اقیانوس حرکت کند. غذا و استقامت انسانی تنها عوامل محدود کننده محسوب می‌شوند.
راکتور زیردریایی‌ها به طور معمول می‌تواند نزدیک به دو دهه با سوخت هسته‌ای اصلی خود کار کند و سوخت گیری دوباره هنگام حضور در حوضچه خشک یک گزینه است.
دومین مزیت زیردریایی‌های هسته‌ای در بیشینه مدت زمان حضور زیر آب نهفته است. زیردریایی‌های دیزلی حین غوطه ور شدن از باتری استفاده می‌کنند، زیرا زیر آب هوای کافی برای فعالیت پیشرانه‌های دیزلی وجود ندارد. این باتری‌ها باید به صورت دوره‌ای شارژ شوند و روشن کردن پیشرانه‌ها تنها راهی است که یک زیردریایی می‌تواند این کار را انجام دهد. در نتیجه، زیردریایی‌های دیزل-الکتریک باید به طور مکرر به سطح آب رفته یا تا عمقی بالا بیایند که امکان ارسال یک لوله نامحسوس به سمت بالا و دریافت هوا وجود داشته باشد.
در زمان جنگ، نیاز به نزدیک شدن به سطح آب یک نقطه ضعف بزرگ برای زیردریایی‌های دیزل-الکتریک است که باید هر چند روز یک بار این کار انجام دهند. از این رو، یک شکارچی زیردریایی صبور فقط باید منتظر بماند تا یک زیردریایی به طور اجتناب ناپذیر به سطح آب نزدیک شود.
نمونه‌های جدیدتر که به نام سامانه‌های پیشران مستقل از هوا شناخته می‌شوند می‌توانند این دوره را تا چند هفته افزایش دهند، اما هنوز هم نمی‌توانند با زیردریایی‌های مجهز به سامانه پیشران هسته‌ای رقابت کنند که به اکسیژن نیاز نداشته و می‌توانند به طور نامحدود زیر آب باقی بمانند.
در سال ۱۹۵۹، نیروی دریایی آمریکا آخرین زیردریایی دیزل-الکتریکی خود به نام یو اس اس بلوبک (USS Blueback) را به خدمت گرفت. از آن زمان، تمام زیردریایی‌های نیروی دریایی آمریکا از انرژی هسته‌ای نیرو گرفته اند که توانایی بی سابقه‌ای برای واکنش به بحران‌ها ارائه می‌کنند. در مورد زیردریایی‌های حامل موشک نیز امکان حرکت در زیر آب همراه با تسلیحات هسته‌ای بدون این که شناسایی شوند، فراهم شده است.
طی چهار دهه گذشته، این امر مواجهه با جریان ثابتی از زیردریایی‌های هسته‌ای بازنشسته را به همراه داشته است. به عنوان بخشی از فرآیند اسقاط، سوخت هسته‌ای برداشته شده و به آزمایشگاه ملی آیداهو فرستاده می‌شود.
پس از آن، یک راکتور هسته‌ای به شدت آلوده باقی می‌ماند. زیردریایی‌های بازنشسته تکه تکه می‌شوند و بخشی که میزبان راکتور است برداشته می‌شود. این شامل بدنه فولادی اچ وای-۸۰، محافظ سربی راکتور، و اینکونل ۶۰۰، یک آلیاژ فلزی مقاوم در برابر حرارت و تشعشع می‌شود.
فرآیند اسقاط در کارخانه کشتی سازی پیوجت ساوند نیوال (Puget Sound Naval Shipyard) در برمرتون، واشنگتن انجام می‌شود. محفظه‌های خشک استوانه‌ای برای میزبانی از راکتور‌ها به خوبی آماده شده و سپس آخرین سفر خود را به سمت رودخانه کلمبیا تجربه می‌کنند. محفظه‌ها در بندر بنتون تخلیه می‌شوند و سپس به سایت هنفورد واقع در شرق واشنگتن منتقل می‌شوند.
سایت هنفورد که توسط وزارت انرژی آمریکا اداره می‌شود در سال ۱۹۴۳ برای پشتیبانی از پروژه منهتن تاسیس شد. هنفورد نخستین تاسیسات تولید پلوتونیم در جهان بود که این ماده را برای آزمایش هسته‌ای ترینیتی، نخستین انفجار هسته ای، و بمب هسته‌ای ملقب به "مرد چاق" که در ناکازاکی، ژاپن منفجر شد، تولید کرد.
زمانی که محفظه راکتور به سایت هنفورد می‌رسد، به ترنچ ۹۴، یک گود فضای باز با طول ۳۰۵ متر منتقل می‌شود. در حال حاضر، تعداد ۱۳۶ محفظه روی گوگل مپس قابل مشاهده هستند که به طور منظم در پنج ردیف چیده شده اند.
این محفظه‌ها برای نگهداری از راکتور‌ها تا ۳۰۰ سال طراحی شده اند. به گفته نیروی دریایی آمریکا، در هر راکتور حدود ۲۵۰۰۰ کوری تشعشع باقی مانده است که احتمالا برای کشتن یک نفر در چند ثانیه پس از قرار گرفتن در معرض آن کفایت می‌کند. اما این بعید است، زیرا منطقه حفاظت شده و محفظه‌ها عمدا به گونه‌ای ساخته شده اند تا باز کردنشان دشوار باشد.
با این وجود، محتویات محفظه‌ها خطرناک است. به لطف فرسایش رادیواکتیو، مقدار کوری به تدریج کاهش می‌یابد، اما هر محفظه پس از گذشت هزار سال همچنان حدود ۲۵۰ کوری تشعشع خواهد داشت.
تعداد محفظه‌ها در ترنچ ۹۴ با بازنشسته شدن نسل اول زیردریایی‌های هسته‌ای به طور پایدار طی سال‌های گذشته افزایش یافته است. محفظه‌های جدید از جریان آهسته بازنشسته شدن زیردریایی‌های کلاس لس آنجلس و جایگزین شدن کلاس ویرجینیا با آن‌ها سرچشمه می‌گیرند.
هشت راکتور از نخستین ناو هواپیمابر هسته‌ای آمریکا یعنی یو اس اس انترپرایز در آینده نزدیک و در نهایت با افزایش سن ناو‌های هواپیمابر کلاس نیمیتز به آن‌ها خواهند پیوست. در اوخر دهه ۲۰۲۰ شاهد بازنشستگی زیردریایی‌های موشک بالستیک و کروز کلاس اوهایو نیز خواهیم بود و راکتور‌های آن‌ها نیز راهی ترنچ ۹۴ می‌شوند. در مجموع، ترنچ ۹۴ طی ۲۰ سال آینده احتمالا از ۵۰ محفظه جدید میزبانی خواهد کرد.
منبع: زیسان
کلیدواژه: زیردریایی های هسته ای نیروی دریایی آمریکا یک زیردریایی زیردریایی ها سطح آب محفظه ها شده اند زیر آب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت zisaan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «زیسان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۰۷۴۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سخنگوی یونیسف: گورستان‌هایی در غزه دیدم که مملوء از کودک بود
آفتاب‌‌نیوز :
«در رفح گورستان‌های جدیدی دیدم که مملوء از کودکان شده بود.» این عبارتی است که «جیمز الدر» سخنگوی صندوق کودکان سازمان ملل متحد در یادداشتی که روزنامه «گاردین»، عصر امروز (چهارشنبه)، آن را منتشر کرده، از مشاهدات خود در غزه روایت کرده است.
سخنگوی یونیسف که سه بار از بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان اروپایی رفح (جنوب غزه) بازدید کرده، می‌گوید: «کودکان بسیاری را دیدم که از یک تخت استفاده می‌کردند.»
او در ادامه درباره تبعات حمله به منطقه پرجمعیت رفح در جنوب نوار غزه اشاره می‌کند و می‌گوید: «۶ ماه گذشته است و این جنگ سیاه‌ترین رکورد‌های بشریت را شکست» چراکه گزارش‌ها نشان می‌دهند بیش از ۱۴ هزار کودک کشته شده‌اند و «اوضاع در شرایطی که تهدید می‌شود این مسیر وحشتناک ادامه خواهد داشت، بدتر می‌شود.»
سخنگوی یونیسف اضافه می‌کند در منطقه کوچک رفح بیش از ۱.۴ میلیون غیرنظامی گنجانده شده‌اند و چنانچه اسرائیل به این منطقه حمله کند، وضعیت بسیار وخیم خواهد شد.
این مقام سازمان ملل با روایت مشاهدات خود از غزه می‌گوید فلسطینیان با کمبود شدید آب مواجه هستند، به‌نحوی که در رفح برای هر ۸۵۰ نفر یک دستشویی و برای هر ۳۵۰۰ نفر یک محل استحمام وجود دارد.
الدر این شرایط این گونه توصیف می‌کند: «تصور کنید که یک دختر نوجوان یا مردی مسن یا زنی باردار یک روز کامل در صف می‌ایستد تا فقط حمام کند.»
او بار دیگر حمله به رفح را فاجعه‌بار می‌خواند و اشاره می‌کند که در این منطقه ۶۰۰ هزار کودک وجود دارد.
این مقام ارشد سازمان ملل در ادامه به وضعیت بد بیمارستان اروپایی غزه اشاره می‌کند و می‌گوید: «وقتی که در ماه آوریل از این بیمارستان بازدید کردم. جراح کودکان بالای سر کودک کوچک دیگری به نام محمود خم شده بود. بر اثر انفجار موشکی که خانه‌شان اصابت کرده بود، در سرش احساس درد می‌کرد. در حالی که داشت اشک می‌ریخت از من پرسید: مگر این پسربچه چه کار کرده است؟!»
الدر در ادامه اشاره می‌کند یونیسف ۳۱ اکتبر غزه را گورستان کودکان خوانده بود و «در ماه گذشته من گورستان‌های جدیدی دیدم که در رفح ساخته می‌شدند. هر روز، جنگ مرگ و ویرانی با خود می‌آورد.»
سخنگوی یونیسف می‌گوید طی بیست سالی که با سازمان ملل همکاری داشته است، هیچگاه ویرانی‌ای به اندازه ویرانی شهر‌های غزه و خان یونس ندیده است
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند